Leeve Leserin – leever Leser! An’n 1. Oktober fieert wi in uns Kark Aarntdankdag. Keen een vun uns is’n Buer – keen een vun uns hett belevt – dat sien Land düchtig dragen hett – keen vun uns hett den eegen Weten – Roggen orrer Haver ranwassen sehn. Veele Minschen seht nich eenmal – wat an End vun ehr Arbeed steiht – seht villicht ne Tahl op’n Stück Papeer. Liekers weer wohl ´n beten de Düvel los – wenn uns Altarroom nich schmückt weer. Aarntdank ohn Appels un Korn un Blomen un Broot geiht gor nich – gellt nich. Dor is en Lengen – dor is en Verlangen nah de Aarnt vun uns Arbeed – vun uns Afstrampeln – uns Möhen. Un düsse Aarnt schall nich mickerig wesen – dor is’n Lengen nah’n överfleten Maat vun Aarnt – dat den ganzen Minschen anröhrt – de Oogen – de Nees – dat Föhlen un Dinken. Wat leggt wi uns rin in uns Kark mit dat Grööntüch – mit de Bloomen un dat Broot? Wi hebbt de Farven un den Ruch – de Formen un de Veelfalt uns vör Oogen leggt – de Luft un den Wind – den Sünnenschien un den Regen – de Küll un de Warms rinhalt in uns Kark. Vör uns liggt Leven in’t Övermaat un uns Lengen nah Leven – en Leven – dat schön is un riek. Levensgaven künnt wi fieern un den Loff seggen – de uns all de Levensgaven schinkt hett. Aarntdankdag künnt wi as den Dag ankieken – an den wi Gott dankt för allns – wat he uns schinkt hett. Un beför wi dat künnt – schulln wi uns hinsetten un nahkieken – woför ik Gott denn danken kann un op wat för en Wies ik dat doon will. Denn dat weet wi ok: Middenmang staht wi in’t Övermaat – un süh: wi leevt nich! Middenmang in allns – wat’n Minsch besitten kann – un süh: uns Seel hett keen Ruh! Middenmang in Sekerheit un Freeden – un süh: proppenvull vun Unrast is uns Hart. Middenmang all de Minschen un Völkers – un süh: wi sitt op uns Besitt. Aarntdankdag will ne niete Sichtwies: Veelmehr is dor – wat ik empfangen heff – as wat ik geven heff. Veelmehr is dor – as wat ik bruuk. Veelmehr is dor – as wat ik glööv. Över de Maaten bün ik riek. Över de Maaten kann ik Dank seggen. Dank an Gott lihrt uns – dat Leven mit all de Minschen – mit allns – wat Gott hett warrn laten – leev to hebben. Un de – de uns dat Leven un sien Schöönheit schinkt hett – de hett sien Wollgefalln. „Wo veel sünd doch dien Warken – o Herr – ehr all hest du mit Wiesheit maakt – vull is de Eerd mit dien Geschöpfen (Psalm 104 – 24 ut: Dat Ole Testament. Översett ut den Uurtext vun K.-E. Schade). Stefan Scharff speelt de Orgel – Klaus-Georg Poehls preestert. Se sünd vun Harten inlad! Für alle – die kein Platt sprechen oder es etwas später mögen: Herzliche Einladung zum Familiengottesdienst um 11.30 Uhr mit Pastorin Julia Karera-Hirth und dem FaGo Team! Ihr Pastor Klaus-Georg Poehls und das Team der Kirche am Markt
